تاریخچه قنادی و شیرینی پزی در ایران
شاید برای شما هم جالب باشد که برای اولین بار چه کسی کشف کرد که با مخلوط کردن چند ماده با هم میتوان خوارکی با این همه طرفدار خلق کرد. اطلاعات دقیقی برای این پرسش دردسترس نیست. شاید توسط یک مادر که برای خوشحال کردن فرزندش آرد را با آب و مواد مختلف شیرینی زا ترکیب کرد تا خوراکی جدیدی درست کند خلق شد. شاید یک نانوا برای جذب مشتری بیشتر دست به همچین کاری زده باشد. و صد ها شاید دیگر…با مطالعه این مقاله می توانید به راحتی با تاریخچه شیرینی پزی در کل ایران آشنا شوید. تا انتهای این مقاله با فروشگاه اینترنتی بهگز همراه باشید.
مشاهده محصولات آرد و پودریجات قنادی
شیرینی پزی در ایران باستان
جالب است که بدانید ریشه نخستین شیرینی‌ها به ایران باستان برمی‌گردد. اگر بخواهیم در مورد تاریخچه شیرینی پزی در ایران باستان صحبت کنیم به یک نوع کیک به نام «لاویش» می‌رسیم که در زمان امپراطوری ایران باستان در قرن هفتم میلادی پخته می‌شد و بسیار محبوب بود. کوکی، کیک‌های خشک و شیرینی‌های فینگر فودی که همه بر پایه آرد مثل آرد برنج یا آرد شیرینی‌پزی و با کره، تخم‌مرغ و شکر و … درست می‌شوند از جمله شیرینی‌های مشترک در سرتاسر دنیا هستند.در دوران هخامنشی «جو» مهم‌ترین ماده غذایی در سبد غذای مردم بود که به طرق مختلف از آن استفاده می‌کردند. دلیل استفاده از جو سختی و دشواری کاشت و برداشت گندم بود. ایرانیان باستان «جو» را نیم‌کوب کرده و با میوه و شیر مخلوط می‌کردند و به صورت حریره میخوردند؛ یا آن را آرد می‌کردند و نان و شیرینی می‌پختند.
شیرینی پزی ایران باستان
در کتب تاریخی آمده زمانی که شاهان هخامنشی می‌خواستند از کاخ تابستانی (شوش) به تخت جمشید یا برعکس بروند خدمه کاخ به قنادان دستور می‌داند که پیش از ورود شاه به کاخ، نان و شیرینی را حاضر کنند.به این ترتیب غذای اصلی مردم در دوران هخامنشی علاوه بر گوشت و نان و سایر غذاهای معمول، شامل انواع شیرینی کلوچه هم بوده است. جالب است بدانید که ایرانیان باستان زنبور عسل پرورش می‌دادند و انجیر و خرما هم جز برنامه غذایی مردم و البته از جمله مواد اساسی برای پختن انواع شیرینی بودند. ایرانیان باستان بز هم پرورش می‌دادند و از شیر آن برای پختن شیرینی و البته درست کردن دوغ و ماست استفاده می‌کردند.
شیرینی و قنادی در ایران معاصر
در نقاط مختلف ایران عزیزمان شیرینی های خوشمزه ای از قدیم الایام پخته می شوند. در استان خوزستان شیرینی ها و کلوچه های سنتی که با شیر و شکر که در لا به لای آن با خرما پر می شود عرضه می شود. رنگینک یکی از شیرینی های اصیل خوزستانی است. این شیرینی با روغن حیوانی و انواع خوراکی های گرم مثل خرما و دارچین درست می شود.گستره ی شیرینی در یزد خیلی گسترده است. یزدی ها در پخت شیرینی هایی کیک یزدی، باقلوا، قطاب، پشمک و…. واقعاً استاد هستند.از شیرینی های کرمانشاهی می توان به کاک و نان برنجی و نان خرمایی اشاره کرد. از دیگر شیرینی ها می توان به سوهان قم، گز اصفهان و کلوچه فومن و رشته خوشکار گیلان و…. اشاره کرد.
شیرینی های قدیمی
بیشتر بدانید : رسپی پخت تارت میوه ای فرانسوی
شیرینی پزی در اروپا
تاریخچه شیرینی پزی در اروپا قدمتی کمتر از آسیا دارد. قرن‌ها بعد از آسیا پای عسل به اروپا باز شد و شکر دیرتراز عسل وارد عرصه صنایع غذایی و شیرینی‌پزی اروپا شد. به نظر می‌رسد ریشه شکر به سرزمین بنگال یا جایی دیگر در جنوب شرقی آسیا برمی‌گردد و از آن‌جا به ایران و کشورهای شرق مدیترانه باز شد. در آن زمان نانواها و قنادها شیرینی‌های مختلف را برای طبقه ثروتمند جامعه می‌پختند. بعد از لشکرکشی مسلمانان به اروپا و کشور اسپانیا و در زمان جنگ‌های صلیبی تجارت انواع ادویه و سایر مواد غذایی در کنار تکنیک‌های مختلف پخت و پز از آسیا و به خصوص عربستان و کشورهای عربی به اروپا رسید. در دستورهای آشپزی دوره رنسانس مربوط به قرن 14 میلادی در ایتالیا دستور پخت انواع و اقسام شیرینی و کوکی آورده شده است.
قدمت شیرینی در اروپایی
در اواخر قرن چهاردهم میلادی ویفرهای کوچک پر شده با کرم‌های مختلف در خیابان‌های پاریس فروخته می‌شد. هنوز هم مشهورترین قنادها و شیرینی‌پزهای دنیا فرانسوی‌ها هستند و حتی صاحب مشهورترین شیرینی فروشی دنیا در کشور استرالیا هم یک فرانسوی است. در قرون گذشته قنادها شیرینی‌ها را روی هیزم درست می‌کردند. انواع کیک را هم اروپایی‌ها وارد صنعت شیرینی‌پزی کردند. اگر چه به عقیده باستان شناسان نخستین کیک‌ها به دوره دوران باستان برمی‌گردد اما نخستین کیک‌های اسفنجی در قرن 18 میلادی پخته شد و در ابتدا برای پف کردن کیک فقط از تخم‌مرغ استفاده می‌کردند. در سال 1850 بیکینگ پودر برای پف کردن کیک وارد صنعت شیرینی پزی شد.
کیک در زبان‌های مختلف اروپایی به نام‌های مختلف خوانده می‌شود. هلندی‌ها به یک تکه کیک کوچک koekje می‌گویند، آلمانی‌ها به کیک koek یا kokon می‌گویند و در زبان نروژی باستان به کیک می‌گفتند کاکا (مثل گیلانی‌های خودمان که یک نوع شیرینی کدو حلوایی به نام کاکا دارند).بریتانیایی‌ها به کوکی «بیسکوییت» می‌گویند درست مثل ایتالیایی‌ها و معنی آن شیرینی است که دو بار پخته شده است.
